επιστροφή

Η ατέλειωτη γραφή του αίματος
 

«Και όλ΄ αυτά τα διατρέξαντα, ακόμη και τα διατρέχοντα ασθματικά και επικίνδυνα, χαράζουν την ατέλειωτη γραφή του αίματος, τη ζωγραφίζουν όχι επισταμένως, αλλά σαν ένα σχεδόν τυχαίο γεγονός, μάλλον μια αρμαθιά από γεγονότα, που…» δεν τελειώνουν ποτέ ούτε τελειώνονται ποτέ, δεν τελειούνται δηλαδή ουδέποτε.
Κι από την άλλη, αρχίζουνε με τις Γραφές, τις τραγωδίες και τα έπη, ίσως με τον Μακρυγιάννη και τον Μακεδονικό Αγώνα, από ένα φονικό διπλό και μίαν αυτοχειρία, περνάει η γραφή από έναν περιπλανημένο, κλεμμένο ορφανό, κατόπιν από τον συνταγματάρχη Μάρκο και τον υιό του Λάζαρο, απ΄ τον Μαθιό, χαμένον έμπορο και εραστή των ουρανίων, από τον ιατρό Λουκά, τον εσπεραντιστή κι επαναστάτη, από τον Ιωάννη Βροντερό και τις προφητείες του, τις μοίρες, και τις λίμνες με το σιδερόνερο, και από χίλια άλλα πρόσωπα και είδωλα, για να βρει δρόμο, μα χωρίς κατάληξη, στην πολύπαθη Αναστασία ή Νατάσα, κόρη της επίσης ορφανής Ειρήνης Ελισάβετ Βέτας.
 

Επιλογή για μεγάλη εικόνα

Μεταφράσεις: -

A' Κρατικό Λογοτεχνικό Βραβείο Μυθιστορήματος 1997

Υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Αριστείο Λογοτεχνίας 1997

Επιστροφή στην προηγούμενη σελίδα