|
|
|
Μία θεώρηση του πεζογραφικού έργου του Νίκου Μπακόλα
|
|
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ Τα τέσσερα κείμενα που απαρτίζουν αυτό το βιβλίο γράφτηκαν κατά τη διάρκεια μιας εικοσαετίας, με σχεδόν διαφορετικές αφορμές, και δημοσιεύτηκαν (ή προορίζονταν να δημοσιευτούν) χωριστά[1]. Συγκροτούν όμως ένα ενιαίο βιβλίο, γιατί, διατηρώντας την αυτοτέλειά τους, συναποτελούν τελικά τα μέρη ενός κατά το μάλλον ή ήττον συνολικού κοιτάγματος. Τα δύο από αυτά (το πρώτο και το τέταρτο) παρακολουθούν, διαδοχικά, όλη τη διαδρομή της πεζογραφίας του Νίκου Μπακόλα, ενώ τα άλλα δύο (ενδιαμέσως) “στέκονται” περισσότερο (όπως δηλώνει και ο τίτλος του βιβλίου) στο μυθιστόρημά του Η μεγάλη πλατεία, ένα έργο που, κατά την πεποίθησή μας, κατέχει την κεντρική θέση στη συνολική συγγραφική παραγωγή του, αλλά και, κατά γενική ομολογία, είναι ένα από τα σημαντικότερα νεοελληνικά μεταπολεμικά μυθιστορήματα Του έργου αυτού εξετάζονται, κυρίως, δύο από τις βασικότερες πλευρές: η παρουσία της Θεσσαλονίκης σε ένα καθαρό «μυθιστόρημα πόλης», και ο ρόλος, ενδεικτικά, των βιωμάτων του συγγραφέα στη γένεση και τη συγκρότησή του.[2] Γραμμένα τα κείμενα αυτά από δύο ανθρώπους[3], είναι φυσικό να παρουσιάζουν κάποιες μικροδιαφορές οπτικής ή και νοοτροπίας· τα ενώνουν όμως, συν άλλοις, η κοινή ερμηνευτική διάθεση και η σταθερή κριτική εκτίμηση προς το μελετώμενο έργο. Ιούνιος 2009 [1] Βλ. εδώ, Πρώτες δημοσιεύσεις. [2] Σε “παράρτημα” στο τέλος του βιβλίου δίνονται επιπλέον μερικά βιογραφικά και αρκετά εργογραφικά και κριτικογραφικά στοιχεία, χρήσιμα για όποιον θέλει να μελετήσει διεξοδικότερα την πεζογραφία του Ν. Μπακόλα (και την υποδοχή της). [3] Το πρώτο (Προ της «Μεγάλη Πλατείας») και το τρίτο (Η πιο μεγάλη ανάμνηση...) είναι γραμμένα από τον Παναγιώτη Πίστα· το δεύτερο (Η Θεσσαλονίκη της «Μεγάλης Πλατείας») και το τέταρτο (Μετά τη «Μεγάλη Πλατεία»), από τη Βενετία Αποστολίδου.
|
v8nu9noxd4